sehife 1 den 74 -e qeder.
  1  2  3  ... 4-6

---

ALLAHA iMAN
Qedim zamanlardan beri, insanlar tam felsefi-mucerred tefekkur, yaxud delil-subut metodu ile elde olunan dushunce merhelesine yetishmemishden evvel Allaha inanib, iman getirmish, Ona ibadet edib qelben mehebbet beslemish ve Onunla qirilmaz rabitede olmushlar. Elece de bu derin bagliliqlarini butun varliqlari ile duyub hiss etmishler.
Bu iman ve etiqad ne sinfi tezadlarin mehsulu, ne zalim ve istismarchilarin ellerinde kimlerise istismar etmek uchun bir vasite ve ne de istismar olunanlarin asayishe chatib rahat nefes almalari uchun ozlerinden yaratdiqlari bir shey deyil. chunki, bu inam, qeyd olunan sinfi tezadlardan ve keshme-keshlerden chox-chox qabaq besheriyyet tarixinde movcud olmushdur.
insanlardaki bu iman tebii felaketler qarshisinda yaranan qorxunun da neticesi ola bilmezdi. eks halda (yeni iman qorxu hissinden dogan bir shey olsaydi), onda tarix boyu en dindar shexsler tebii hadiseler qarshisinda en qorxaq, en dozumsuz ve aciz shexsler olmali idi. Halbuki, tarix din bashchilarinin esrler boyu qorxmaz ve hamidan shucaetli insanlar olduguna shahiddir.
Demeli, bele bir qenaete gelmek olar ki, imanin mensheyi insanin oz Xaliqine olan batini cazibesinden ve derin koklere malik olan shuurundan ireli gelir. O, bunun vasitesi ile Rebbine olan qirilmaz bagliligi oz fitreti ile derk edir.