12-ci mektub

imam Ali eleyhis-salamin (sehabe ve shielerinden olmush) Meqil ibn Qeys Riyahiye olan tovsiyelerindendir.
imam eleyhis-salam (bu mektubu) onu (Medainden) uch min neferle, sham (qoshunu) istiqametine oz qoshununun bashchisi kimi gonderende yazib (ve mektubda Meqile dushmenle doyush uslubunu oyredir).
(Mukafat ve cezasina) qovushmaqdan bashqa charen olmayan Allahdan qorx! Senin Ondan bashqa son (gedecek) yerin yoxdur. Ancaq seninle vurushanla vurush. (chunki seninle vurushmayan kimse ile vurushmaq zulmdur ve teqvali, perhizkar shexs hech kese zulm etmez.) Havanin serin oldugu seher ve axsham vaxtlari yol get ve (havanin isti oldugu) gunduz chagi (gunorta) camaati (istirahet etmeleri ve dincelmeleri uchun) saxla ve yavash hereket etdir. (Telesme ki, zeifler de guclulerle birlikde gede bilsinler.) Gecenin evvelinde yol getme. Allah onu koch etmek uchun deyil, dincelmek, istirahet etmek ve rahatlanmaq uchun nezerde tutub. Odur ki, gecenin evvelinde beden ve miniyini rahat burax. Geceni dinceldikden sonra (dan yeri sokulmemishden) seher gorunmeye bashlayanda ve ya dan yeri sokulen zaman Allah terefinden yetishecek xeyir-bereketle yola dush. Dushmenle uz-uze gelen zaman oz qoshununun ortasinda dayan. Dushmene, ne vurushmaq isteyen adam qeder yaxinlash, ne de onlardan doyushden qorxan adam qeder uzaq ol. Menim emrim sene chatana qeder gozle. Kin ve dushmenchilik sizi onlari (haqq yola) devet etmemishden ve herterefli delillerle basha salmamishdan qabaq onlarla savasha bashlamaga vadar etmesin.