9-cu mektub

imam Ali eleyhis-salamin Muaviyeye mektublarindandir.
(Muaviye o Hezrete mektub gondererek ondan Osmanin qatillerini ona tehvil vermeyi istemishdi. imam eleyhis-salam bu mektubu ona cavab olaraq yazib ve orada oz fezilet ve kerametlerini, hemchinin islam ve imanda oncul olmasini xatirladaraq buyurur:)
Belelikle, qebilemiz (Qureysh) Peygemberimizi oldurmek ve bizim kokumuzu kesmek (mehv etmek) istedi. Bizim uchun qem-qusse yaratdilar, baremizde nalayiq ishlere el atdilar ve bizi (heyatin) asayish ve shirinliyinden mehrum etdiler. Qorxu ve vahimeni ancaq bize aid etdiler ve bizi mecburi olaraq sert daga (otsuz, susuz sheb ebu Talibe) getmeye vadar etdiler (ve orada bizi muhasireye aldilar; butun bunlar Hezret Peygemberin ilahi elchi kimi gonderilmesinin yeddinci ilinin evvelinde bash verdi) ve bize qarshi muharibe alovu qizishdirdilar. Biz Allahin isteyi ile dushmenin sherini Onun Peygemberinden uzaqlashdirdiq. (O Hezrete bir xesaret deymeye qoymadiq.) Bizim (Peygembere iman getirmish ebu Talib ve Hemze kimi) mominlerimiz Peygemberi himaye etmeyin mukafatini (Allahin raziligini) dileyir, (Abbas ve Metem ibn ediyy kimi islami qebul etmemish) kafirlerimiz (ise o Hezretle) qohumluqlarina gore (onu) himaye edir ve yardim gosterirdiler. (Biz Beni-Hashimden bashqa) Qureyshden muselman olan diger kimselerin bizim qeder (kafir ve mushriklerden) qorxu ve vahimeleri yox idi. Sebeb onlarin (mushriklerle) and ve peymanlarinin olmasi, ya da (onlarla) qohum olmalari idi. (Bu sebebler) onu qorxu ve vahimeden saxlayirdi ve o, oldurulmekden (olum tehlukesinden) amanda olurdu.
(Allah mushriklerle muharibe ve onlarin sherlerinin uzaqlashdirilmasini emr edende ve) savash, camaatin (qorxu ve vahimeden) geri chekilmeleri heddine qeder chetinleshende, Hezret Peygember (sellellahu eleyhi ve alih) oz Ehli-Beytini qabaga verir ve onlarin vasitesi ile sehabeleri ve qoshununu nize ve shemshirlerin (yaradacagi yaralarin) istiliyinden qoruyurdu. (O Hezretin emisi oglu) Ubeyde ibn Haris (ibn ebdulmuttelib) Bedr muharibesinde (Bedr Mekke yolunda, Medine yaxinliginda qazilmish quyunun adidir), (o Hezretin emisi) Hemze uhud muharibesinde (uhud Medine yaxinligindaki bir dagin adidir) ve (qardashim) Cefer Mute muharibesinde (Mute sham etrafinda yer adidir) olduruldu. istemediyim uchun adini chekmediyim kimse de (imam eleyhis-salam), onlar kimi oldurulmeyi ve (Allah yolunda) shehid edilmeyi isteyirdi. (Menim de shehid olmaq ve oldurulmek arzum var idi.) Lakin onlarin omurleri daha tez sona chatdi ve adini chekmediyim shexsin olumu texire dushdu. (Peygember mene xeber verdi ki, sen de olduruleceksen. imam yuz elli beshinci kelamda bu metlebe ishare edib.) indi (Hezret Peygemberi qorumaq ve islam dinini yaymaq uchun chekdiyim bu qeder eziyyet ve chetinliklerden sonra) ruzgara teeccub edirem ki, ele bir zamana gelib chixmisham ki, dinin yardimi uchun menim kimi chalishmamish ve islamda menim (Allaha ve Peygembere iman getirmekde) malik oldugum birincilik ve onculluk iftixarima malik olmayan birisi menimle beraber hesab edilir. Hech kes bele bir iftixar elde ede bilmez. Ancaq iddia eden (Muaviye) iddia ederek (ozu baresinde) menim bilmediyim ve Allahin da tanimasini guman etmediyim bele bir shey deyer. (chunki Allaha ve Peygembere ilk iman iftixari menden bashqasina nesib olmayib ki, Allah da onu tanisin.) Her halda hemd-sena Allaha mexsusdur (ki, meslehet bilib senin kimisini menim qarshimda qoyub, sen de haqq ve heqiqete zidd nalayiq sheyler iddia edirsen).
Amma Osmanin qatillerini sene gondermekle bagli isteyin baresinde: men bu barede fikirleshdim ve gordum ki, onlari sene ve senden bashqasina gondermek menim ohdemden xaricdir. (imam sonra Muaviyeni hedeleyerek buyurur:) Canima and olsun, eger azginliq ve dushmenchilikden el chekmesen, tezlikle seni axtaranlari taniyacaqsan ki, onlar bu axtarishlarinda seni sehrada, denizde, dagda ve duzenlikde zehmete salmayacaqlar (birbasha senin soragina gelecekler). Amma bu axtarish seni inciderek qemlendirecek ve bu ziyaretchilerle gorushmek ve onlari gormek seni sevindirmeyecek (senin soragina ele gelecekler ki, deyeceksen: Ey kash, men onlari teleb etmeyeydim). Salama layiq kimseye salam olsun!