imam Ali eleyhis-salamin xalqin onunla beyetinin neceliyi baresindeki kelamlarindandir ve bundan qabaq (elli uchuncu ve yuz otuz yeddinci kelamda) bunun benzeri bashqa kelmelerle kechdi.
(Menimle beyet etmek uchun) elimi achdiniz, men yumdum, onu chekdiniz, men saxladim. Ondan sonra susuz develer su nohurlarina daxil olanda basabas saldiqlari kimi izdihamla ustume tokuldunuz. Nehayet, ayaqqabinin ipi (ayaqlardan) achildi, eba (chiyinden) dushdu, zeif ayaq altinda qaldi ve xalqin menimle beyet sebebinden sevinci o hedde chatdi ki, ushaqlar shad oldular ve zeif qoca, chetinlik ve mesheqqetde olan xeste ve yeni yetishmish qizlar rubendsiz onun tamashasina geldiler.