Kitabxana

Allah-teala hezret Musaya tovsiye edir ki, teze yox, kohne libas geyinsin. Beli, momin bir terefden zahiri deyerlere uymamali, diger bir terefden bilmelidir ki, sade libas ondaki tevazo halini guclendiresidir. Adeten, insanlar teze ve qiymetli libas geyenlere qibte ile baxir. Teze ve qiymetli libas geyinen shexs bashqalarinin ona olan diqqetinin artdigini gorub daha artiq bezenmeye calishir. Bu halda onun qelbindeki Allah qorxusu zeifleyir. Sade ve kohne libasa ise hec vaxt ehemiyyet veren olmur. Insan bu qebil libaslarda bashqalarinin diqqetini celb etmir, zahirine gore sevinmir. Onun ucun ilahi ve menevi gozellikler cevahir gozelliyinden cox deyerlidir. Bu qebil insanlar ucun gozel libas kimi dunya cazibeleri ehemiyyetsizdir. Onlar calishirlar ki, xalqin diqqetini celb etmemek ucun teze libaslar geymesinler. Onlar emindirler ki, tekamul fikrinde olanlar ucun xalq diqqeti boyuk beladir.
Shohret, ad-san, xalqin ehtirami insanin Allaha diqqetini eskildir. Allahla unsiyyetde olan insan neinki xalqin diqqetinden lezzet almir, eksine bu diqqet onu narahat edir. cunki bu diqqet onun Allaha diqqeti ucun maneedir. Meselen, ona verilen salam, ona gosterilen ehtiram bir anliq da olsa, onu oz mehbubuna diqqetden ayirir. Demek, insanlarin diqqet ve ehtirami neinki faydasizdir, hetta menevi meselelere diqqeti yayindirir. Allah-teala oz mehbubu Musaya kohne libas geyinmeyi tovsiye edir. Onun nezerine catdirir ki, xalq arasinda taninmaqdan cekinsin, sema ehli ile tanishliga calishsin. Onun yalniz melekler, Allah ovliyalari ile tanishligi faydalidir. Bu sayaq tanishliqlar tekamul yolu ucun faydalidir.
Bu qebil exlaqi gosterishler bizi ifrat ve tefrite sovq etmemelidir. Shohretden cekinmek, barmaqla gosterilmemek musbet exlaqi keyfiyyetdir. Bele bir munasibetin hem ictimai, hem de exlaqi tesirleri var. Ruhani ve menevi yukselish soraginda olan insan shan-shohretden cekinse diqqetini mebuda daha yaxshi yonelde biler. Amma bu exlaqi tovsiyeden sui-istifade etmek olmaz. Xalqin nezeri muhum deyildir deye, cemiyyetden kenara cekilmek duzgun deyil. Insan gushenishin olmamalidir. Cemiyyetden kenara cekilen insan oz ictimai vezifelerine emel ede bilmez. Xalqa xidmet, ehtiyaclilara yardim, haqqin tebligi, tehsil bizim muhum vezifelerimizdendir. Insan yalniz ictimai heyatda bu deyerlere sahib ola bilir. Eger alim taninmasa ve ozunu teqdim etmese, insanlar elm ve dini vezifelerle tanish olmaq ucun ona uz tutmazlar. Neticede alimin elmi semeresiz olar. Demek, bir cox vezifelerin, o cumleden ibadetlerin ictimai yonumu var. Cemiyyete qatilmadan bu vezifeleri yerine yetirmek mumkun deyil. Cemiyyetden uzaqlashmaq isteyen kes yaxshiliga cagirish ve pislikden cekindirme kimi muhum dini vezifelerini yerine yetire bilmir. O bashqalarina xidmetden, telim-terbiyeden mehrum olur.
Meqsedimiz budur ki, shan-shohret insanin zati isteyine cevrilmemelidir. Insan heyatini ictimai movqe ve xalqin diqqetini celb