Minacatin bu hissesinde Allah-tealanin ishare etdiyi ikinci mesele hetta Peygember (s) kimi eziz bir yaranmishin Allah huzurunda kicik ve ehtiyacli olmasidir. Hetta peygemberlerin ve meleklerin de musteqil ixtiyari yoxdur. Yalniz ozu vasitesiz bir sheye malik olan izzet sahibidir. Amma her sheyi Allah terefinden verilmish ve istenilen bir anda geri alina bilen kes ozunu izzetli saya bilmez. Beleleri onlarin ixtiyarina verilmish sheylere gore oyunmemelidirler. Insanin vucudundan shirkin butun tesirlerini pak ede bilecek bu muhum prinsip aye ve revayetlerde yeterince ishiqlandirilmishdir. Numune olaraq bir nece ayeni nezerden kecirek:
 1. Allah mesel cekir: Bir bendedir ki, elinden hec ish gelmez.
 2. De ki, Allahin istediyinden savayi ozum ucun faydam ve zererim yoxdur.
 3. Onun yerine ozlerine bir mebudlar secirler ki, hec ne yaratmamishlar, ozleri yaranmishlar. ozlerine ne ziyan ede biler, ne de fayda vere bilerler. olum, heyat ve qiyamet ellerinde deyil.
 Insan Allahi Onun istediyi kimi taniyib, Onun varliga mutleq hakim olduguna inandiqdan sonra yalniz Ona itaet ve bendelik edir. Anlayir ki, hec neyi yoxdur ve yalniz Allahin isteyi ile ish gorur. Bele bir dindarliq heqiqi dine etiqaddan ibaretdir: Pak ve xalis ayin Allaha mexsusdur.
 Demek, insan once Allahi duzgun yolla ve ilahi tovfiqle tanimalidir. O ozunu Allahin vacib buyurdugu vezifelere mesul bilmeli, Allahi tanimaqda sehlenkarliq gostermemelidir. Insan dini tanimaq ucun heqiqi menbelere muraciet etmelidir. Elece de ehtiyatli olmaq lazimdir ki, azgin nefs dushunceye yol tapib din haqqinda yanlish tesevvur yaratmasin. Allah ve dini duzgun tanidiqdan sonra Allahin buyuruqlarini yerine yetirmek, bendelik vezifelerine munasibetde sustluk gostermemek lazimdir.