Allah-tealanin hezret Musaya dorduncu tovsiyesi budur ki, insan oz dinine munasibetde hetta ovladina etimad gostermesin. Yalniz xeyir ishler goren, salehlerle dost olan ovlad istisnadir. Dini duzgun anlamaq ucun ilk novbede dushuncedeki vesveselerle mubarize aparmaq lazim gelir. O bu yolla yeqinlik elde etmelidir. Dini hokmleri qavramaq ve movzulari mueyyenleshdirmek ucun yeterince arashdirma aparmali, sherti deliller tapmalidir. Bu ishde bashqalarina etimad etmemeye calishmaq lazimdir. Qeti fikre gele bilmedikde tebii ki, bashqalari ile meshverete ehtiyac yaranir. Bele meqamda insan bashqalarinin baxishlarindan istifade etmekle oz movqeyini mueyyenleshdirir. Elbette ki, bele meqamlarda xeyirxah insanlarla meslehetleshmeye sey gosterilir. Ata ve ovladlar insana en yaxin ferdlerdir. Onlarin elmi ve exlaqi selahiyyeti olduqda bashqalarindan daha onemlidirler. ovladin bashqa saleh insanlari sevmesi onun ozunun salehliyini gosterir. Amma bir qrup xeyirxah insani dost bilib Allahi nezere almayan ve oz seliqesi esasinda emel eden shexsle meslehetleshmek olmaz. Meslehet ucun teref saxlamadan haqqa esaslananlar daha layiqlidirler. Beli, oz ziddine olsa bele haqqi destekleyen insanlar var. Amma xeyirxah insanlari sevdiyi halda oz isteklerine ustunluk verenlerle meslehetden cekinmek lazimdir. Beleleri ilahi mentiqe sigmayan fikirlerini daha ustun tuta bilerler.