etmeye serf etmemelidir. Shohret ve ictimai movqe vezifelerin icrasi ucun vasite olmalidir. Insan tutdugu meqam ve qazandigi sevgiden dini ve ictimai vezifelerinin icrasinda istifade etmelidir. Beyenilmeyen budur ki, shan-shohret ve ictimai meqam insanin esas heyat amalina cevrilsin. Butun bunlar Allaha yaxinliq ucun vasite secildikde mezemmet olunmur. Bezen vezifelerin icrasi ucun meqam ve sevgi qazanmaq zerurete cevrilir. Eger var-dovletden xalqa yardim ve Allahin raziligi ucun istifade olunarsa, bu yaxshidir. Pis budur ki, var-dovlet toplamaq insanin esas meqsedi olsun. Bu halda dunyaperestlik insanin ruhiyyesine hopur. Bu ruhiyye onu cirkin yollara el atmaga da vadar edir. Yalniz var-dovlet toplamaq fikrinde olan insan qanun tanimir. Bir cox din alimlerinin shohret ve sevgiden cekinmemesine pis baxmamaliyiq. Onlar yazdiqlari kitablarin uzerine oz adlarini qeyd edir, tez-tez cemiyyetde gorunurler. Eger onlarin bu munasibeti dinin yayilmasina komek edirse onlari mezemmet etmemeliyik.