Dini metnlerde zidd sifetlerin qelbe aid edilmesi, bezilerinin qelb sahibi kimi, bezilerinin qelbden mehrum kimi tanitdirilmasi sual dogurur. Suali bele cavablandirmaq olar: Qelb, nefs kimi sozlerin muxtelif menalari var. Ardicilliq, uygunluq ve sohbetin mezmunundan nezerde tutulmush menani mueyyenleshdirmek olar. oten sohbetde qeyd olundugu kimi, qelbin uc seciyyesi ve ishlenme yeri var:
 1.Qelb dushunce, idrak ve agil merkezidir. Insan qelb vasitesi ile dushunub tehlil aparir. Allah dushunceni qelbe mexsus seciyye sayir: Meger yer uzunde gezmirlermi ki, vasitesi ile dushunecekleri qelbleri olsun?
 2.Verilme (shuhudi, huzuri) bilikler qelb vasitesi ile elde olunur. Bu biliklerin qebulu qazanilma (husuli) elmin qebulundan ferqlenir. Dini menbelerde qelbe verilen bilikler royet adlandirilmishdir. Emirel-mominin (e) qelbin bu xususiyyeti haqqinda buyurur: Gozler onu cisim kimi gormezler. Amma qelbler heqiqi iman sayesinde onu derk eder.
 3.Qelbin ucuncu ishi hiss ve duygular merkezi olmasidir.
 Qelbin uc ishi ile tanish olduqdan sonra aydinlashir ki, saglam ve diri qelb dedikde beyenilmish dushunce ve biliye sahib olan qelb nezerde tutulur. Bele bir qelbin ruhani shahidlik istedadi da olmalidir. Onun musbet hiss ve duygularla yashamasi da zeruridir. Bashqalarina munasibetde dushmencilik de hiss sayilir. Amma bu qebil hissler beyenilmemishdir. Saglam qelb duzgun istiqametde istifade edilen qelbdir. Onun dushuncesi, hiss ve duygulari pakdir. Eksine, beyenilmemish dushunce ve hisslere sahib olan qelb qelb sayilmir. Dini menbelerde heqiqeti gormeyen goz kor kimi tanitdirilir. Belece, heqiqetleri derk etmeyen qelb de saglam qelb sayilmir ve kor kimi tanitdirilir: Heqiqeten, gozler yox, sinelerdeki qelbler kordur.