Kitabxana

Sehih ve moteber revayetde Imam Sadiq (eleyhis-salam)-dan neql olunub ki:
Teqiyye menim ve ecdadimin dinidir.
Her kesin teqiyyesi olmasa, dini de yoxdur.
Heqiqetde teqiyye Ehli-Beyt (eleyhimus-salam)-in shuari idi ki, bu yolla bash vere bilecek tehlukeni ozlerinden ve oz ardicillarindan def etmekle canlarini qoruyub saxlamish, muselmanlarin muxtelif sheraitlerde menafeyini qoruyub tefriqenin qarshisini alaraq onlarin bir yere yigishmalari vasitelerini elde etmishler. Teqiyye bir taktikadir ki, Imamiyye shieleri hemishe onunla taninmish ve sair firqelere nisbeten xususi imtiyaza malik olmushlar. Her insan oz etiqadinin ashkar olacagi ve yaxud o etiqadla tezahur edeceyi bir vaxtda cani ve ya mali xetere dusherse, nacar qalib eqidesini gizletmekle canini qoruyub saxlayir. Bu ish de eql ve fitretin teleb etdiyi ishlerdendir. Aydindir ki, Imamiyye shieleri ve onlarin rehberleri butun zamanlarda muxtelif cetinliklerde olmush ve teqiblere meruz qalmishlar. Bele ki, hec bir tayfa ve ummet onlar kimi mehdudiyyetlere, tezyiqlere meruz qalmamishdir. Neticede caresiz qalib ekser hallarda teqiyye yolunu secir, ozlerinin tezahurlerini terk edir, mexsus etiqad ve emellerini gizletmekle canlarini dushmenlerin sherrinden qurtarirdilar. Onlar bele etmeseydiler muxtelif dini ve dunyevi zerbelere meruz qalacaqdilar. Mehz bu sebebden yalniz Imamiyye shieleri bu eqide ile sair mezheb ardicillarindan secilir ve onunla taninirlar.
Qeyd etmek lazimdir ki, tehlukenin, xovfun movcud oldugu yerlerde teqiyyenin vacib olub-olmamasi nezerinden xususi hokmleri vardir ki, shie feqihleri bu barede fiqh kitablarinin mexsus yerlerinde behs etmishler. Teqiyye hec de butun hallarda vacib deyildir; bezi hallarda caiz olur (musteheb, mubah, yaxud mekruh), bezi hallarda ise teqiyye etmemek vacibdir. Meselen, haqqin izhar edilmesi, haqqa tezahur etmek dine komek, Islama xidmet, Allah yolunda cihada sebeb olarsa, bu halda can ve mal ehemiyyet kesb etmir, hamisi Islama feda edilir. Bezen de teqiyye etmek haramdir. Meselen, teqiyye edilmesi bir mominin qetle yetirilmesine, dinde batile, fesada revac verilmesine, muselmanlara agir xesaretlerin, zererin deymesine, muselmanlarin yollarini azmasina, Islam cemiyyetinde zulmun, tecavuzun yayilmasina sebeb olarsa, bu halda teqiyye haramdir. Xulase, shielerin nezerinde teqiyyenin menasi, bezi dushmenlerin teqiyyenin heqiqet ve mahiyyetini derk etmeden, onun vacib oldugu yerleri bilmeden, dedikleri kimi neyinse tar-mar edilib dagidilmasi ucun teshkil olunan gizli teshkilat deyildir. Sadece olaraq sozugeden shexsler ozlerini zehmete salib bu barede shienin sehih nezerini oyrenmek istememishler. Hemcinin teqiyyeden meqsed din ve onun gosterishlerini bir nov sirli ishlerden hesab etmek ve onu teqiyyeye etiqadi olmayan shexslere ashkar edilmemesi de deyildir. shielerin fiqh, ehkam, ilahiyyat, etiqadiyyat ve s. kimi elmler baresinde yazilan muxtelif kitablari qeyd olunan meseleni beyan edir. Amma bununla bele, muxalifler biz shielerin teqiyye baresindeki eqidemizi ellerinde esas tutaraq onu tersine cilvelendirmish